Όσα χρόνια θυμάμαι τον εαυτό μου, στο σχολείο, στο σπίτι, καθώς και στη μετέπειτα ενήλικη ζωή μου υπήρξαν καμπάνιες ενάντια στην κλιματική κρίση και ανάγκη για αλλαγή: κλείσε την βρύση όταν πλένεις τα δόντια σου, μη ξεπλένεις τα πιάτα όταν βάζεις πλυντήριο, κλείνε τα φώτα μόλις από το δωμάτιο, κάνε ανακύκλωση.
Από χρονιά σε χρονιά, φωτιά σε φωτιά, λιγότερες βροχές, χιόνια σε “άκυρους περιόδους και στιγμές”, και οι ειδικοί να συγκαταλέγουν ότι εάν η Γη, το σπίτι που όλοι ουσιαστικά πληρώνουμε ένα ενοίκιο, ανέβει δύο βαθμούς κελσίου , δε θα υπάρξει επιστροφή.
Αξιοσημείωτο δε ότι και ο Di Caprio νίκησε το πολυπόθητο χρυσό αγαλματίδιο ύψιστου κύρους υποκριτικής για τη ταινία «the Reverant» του Αlejandro Inarritu, επίκεντρο της οποίας είναι η κλιματική αλλαγή και δεύτερη σημείωση είναι ότι στις Βρυξέλλες ένα δεν ξεχωρίσεις σωστά την ανακύκλωση το πρόστιμο είναι άνω των 100 ευρώ, γεγονός που γνωρίζω προσωπικά καθώς ζούσα εκεί 2 χρόνια και ντρέπομαι να παραδεχτώ ότι έχω λάβει τέτοια πρόστιμα.
Βρισκόμαστε λοιπόν στο χείλος ενός γκρεμού, που προσπαθούμε να σώσουμε τα άσωστα, άλλα με το πολυαναμενόμενο COP 30 του Νοεμβρίου στην Βραζιλία και τη προοπτική να ανοίξει το δρόμο για μελλοντική φιλοδοξία για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της παγκόσμιας πρόκλησης της κλιματικής αλλαγής.
Φέτος θα είναι ιδιαιτέρως ενδιαφέρον τα θέματα που θα τεθούν στο τραπέζι, όπως και πως θα αντιμετωπιστούν τα εκτελεστικά διατάγματα τις θητείας του Donald J. Trump (π.χ. η υπαναχώρηση από την Συνθήκη του Παρισιού ).
Άραγε θα επηρεαστεί η αποτελεσματικότητα των συνεδριάσεων στον Αμαζόνιο και οι ομόλογοι του θα φέρουν εις πέρας να συμφωνήσουν οι χώρες το ρόλο της πολυμερούς διακυβέρνησης του κλίματος, τη συνεργασία μεταξύ των λαών για την πρόοδο της ανθρωπότητας ως την κατευθυντήρια αρχή της και τη βαθιά, ταχεία και διαρκή συνεργασία όλων των χωρών;
