Κυβερνητικός στόχος τώρα τα "big projects" στις Ανανεώσιμες - Τα τέσσερα βήματα που απαιτούνται για να "ξεκλειδώσουν".

Τον πήχη ψηλότερα, προκειμένου τα επόμενα χρόνια η χώρα να αλλάξει πίστα στις ΑΠΕ και να περάσει από τα μικρομεσαία έργα στα πολύ μεγάλου βεληνεκούς projects, καλείται να βάλει προσεχώς η κυβέρνηση, μέσα από την θέσπιση ενός πιο σύνθετου και ολοκληρωμένου πλαισίου.

Στο υπουργείο Ενέργειας γνωρίζουν ότι τα μικρά αιολικά και φωτοβολταϊκά, όπως και τα αγροτικά, αποτελούν το "δέντρο", δηλαδή εντέλει συμμετέχουν σε μικρό βαθμό στο συνολικό αναπτυξιακό αποτύπωμα της οικονομίας.

Καθώς το διαφαινόμενο βατερλώ του τουρισμού επιταχύνει την ανάγκη επανασχεδιασμού των προτεραιοτήτων της ανάπτυξης των επόμενων ετών, το "δάσος" είναι οι μεγάλης κλίμακας πράσινες επενδύσεις. Εκείνες που με έξυπνες κινήσεις μπορούν να φέρουν στην χώρα funds με χαρτοφυλάκια δισεκατομμυρίων, προσφέροντας πλούτο και θέσεις εργασίας στην οικονομία. Κεντρίζοντας το ενδιαφέρον τέτοιου εκτοπίσματος επιχειρηματικών οντοτήτων υπάρχει ελπίδα να επιτευχθούν οι φιλόδοξοι στόχοι του 2030 και οι ΑΠΕ να αποτελέσουν μοχλό ανάπτυξης για την επόμενη ημέρα.

Στην παρούσα φάση η κυβέρνηση έχει ως γνώμονα, πέρα από την παρέμβαση στο πρώτο στάδιο της αδειοδότησης με το νομοσχέδιο που ψηφίσθηκε χθες, να απλοποιήσει τάχιστα και τα επόμενα στάδια.”Εχουμε ξεκινήσει και επεξεργαζόμαστε προτάσεις για την απλοποίηση των διαδικασιών για τα επόμενα στάδια έως την άδεια εγκατάστασης, προχωράμε και με άλλα θέματα για την επιτάχυνση της διείσδυσης των ΑΠΕ στο ενεργειακό μείγμα”, είχε αναφέρει χαρακτηριστικά την περασμένη εβδομάδα από τη Βουλή ο Γεράσιμος Θωμάς.

Το πρώτο από τα επόμενα βήματα θα είναι αυτό. Τα επόμενα όμως, εκείνα που μπορούν να «ξεκλειδώσουν» πραγματικά μεγάλες επενδύσεις είναι τα εξής :

  • Έκδοση της υπουργικής απόφασης καθορισμού κριτηρίων και λοιπών λεπτομερειών εφαρμογής της χορήγησης λειτουργικής ενίσχυσης σε έργα ΑΠΕ μεγάλης κλίμακας. Είναι τα projects ισχύος άνω των 250 ΜW, βάσει του σχήματος των μεμονωμένων κοινοποιήσεων. Η διάταξη του νόμου είχε ψηφιστεί τον Δεκέμβριο του 2019, αλλά έκτοτε αναμένεται ακόμη η έκδοση της σχετικής υπουργικής απόφασης. 
  • Εκκίνηση από το ΥΠΕΝ της διαδικασίας έγκρισης από τη Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού (DG Comp) για την παράταση κατά δύο έτη, δηλαδή ως και τα τέλη του 2022, του σχήματος των ανταγωνιστικών διαδικασιών. Επίσημη ενημέρωση για την πορεία της υπόθεσης δεν υπάρχει. Έχουν γίνει κάποιες έστω πρόδρομες ενέργειες (προ- κοινοποίηση), ωστόσο ο χρόνος μετρά αντίστροφα καθώς η διεξαγωγή ανταγωνιστικών διαδικασιών ολοκληρώνεται τον Δεκέμβριο του 2020. Στο μεταξύ ο χρονισμός λειτουργίας του νέου μοντέλου της αγοράς ολοένα και παρατείνεται, με συνέπεια ο προγραμματισμός για υλοποίηση επενδύσεων ΑΠΕ εκτός οποιουδήποτε πλαισίου οικονομικής στήριξης, παρά ως εμπορικές μονάδες που συμμετέχουν στην ημερήσια αγορά, να καθιστά την κατάσταση αβέβαιη. 
  • Διαμόρφωση ενός συνολικού πλαισίου αδειοδότησης θαλάσσιων αιολικών πάρκων (fixed bottom και floating). Ο νέος νόμος περί χορήγησης βεβαίωσης ειδικών έργων και οι ελλειπτικές και σκόρπιες αναφορές στο Ειδικό Χωροταξικό Πλαίσιο για τις ΑΠΕ του 2008 και στον Ν . 3468/2006, δεν επαρκούν. Χρειάζεται νέο ειδικό περιβαλλοντικό και χωροταξικό πλαίσιο, συμβατό και με τις διατάξεις του Ν. 4546/2018 για τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό, καθώς επίσης σχεδιασμός για τον τρόπο αδειοδότησης νέων επενδυτικών σχεδίων. Εδώ υπεισέρχεται και η συζήτηση κατά πόσο η ανάπτυξη θαλάσσιων πάρκων εξυπηρετεί τα εθνικά συμφέροντα, όπως επίσης το πρόγραμμα διασύνδεσης των νησιών του Αιγαίου από τον ΑΔΜΗΕ. 

Ζητούμενο η εξεύρεση γης για τα μεγάλα φωτοβολταϊκά

Στο μέτωπο των φωτοβολταϊκών μεγάλης κλίμακας ζητούμενο παραμένει πάντα η εξεύρεση κατάλληλων γηπέδων χωρίς νομικά ζητήματα. Σε μια χώρα χωρίς ολοκληρωμένο Κτηματολόγιο και με πάρα πολλές περιοχές να μην έχουν δασικούς χάρτες ο εντοπισμός τέτοιων εκτάσεων μοιάζει από δύσκολος έως αδύνατος.

Απόρροια των παραπάνω είναι τα διάφορα κατά καιρούς κωμικοτραγικά περιστατικά, όπως η έκδοση αδειών παραγωγής για φωτοβολταϊκά πάρκα, για τα οποία οι ιδιοκτήτες της γης είτε δεν είχαν ιδέα ως προς τις αιτήσεις που είχαν υποβληθεί στη ΡΑΕ από τρίτους, είτε τα είχαν εκμισθώσει σε άλλους. Επιπλέον, όπως και την περίοδο 2009-2013, έτσι και σήμερα, παρασιτικοί μεσάζοντες, δήθεν real estate brokers, όπως και technical advisors κάνουν ολοένα και πιο συχνά την εμφάνισή τους. 

Σε μια τέτοια συγκυρία ίσως χρειάζονται λύσεις "out of the box". Τον Οκτώβριο του 2011, ο τότε υπουργός Ενέργειας Γ. Μανιάτης, στα πλαίσια του περίφημου προγράμματος «Ήλιος», είχε ζητήσει από τους Δήμους μέσω της ΚΕΔΕ να του αποστείλουν στοιχεία να εκτάσεις άνω των 500 στρεμμάτων χαμηλής παραγωγικότητας, ικανές να φιλοξενήσουν φωτοβολταϊκά. Την εποχή εκείνη οι συνθήκες για να περπατήσει η ιδέα δεν ήταν ώριμες. Σήμερα αρκετοί υποστηρίζουν ότι η ιδέα θα μπορούσε να ξαναδοκιμασθεί, προκειμένου να εντοπισθούν «καθαρές και μη διεκδικήσιμες» δημοτικές εκτάσεις με τις ελάχιστες χωροταξικές προϋποθέσεις και οι οποίες θα διατεθούν προς μίσθωση σε υποψήφιους επενδυτές

Τον πήχη ψηλότερα, προκειμένου τα επόμενα χρόνια η χώρα να αλλάξει πίστα στις ΑΠΕ και να περάσει από τα μικρομεσαία έργα στα πολύ μεγάλου βεληνεκούς projects, καλείται να βάλει προσεχώς η κυβέρνηση, μέσα από την θέσπιση ενός πιο σύνθετου και ολοκληρωμένου πλαισίου.

Στο υπουργείο Ενέργειας γνωρίζουν ότι τα μικρά αιολικά και φωτοβολταϊκά, όπως και τα αγροτικά, αποτελούν το "δέντρο", δηλαδή εντέλει συμμετέχουν σε μικρό βαθμό στο συνολικό αναπτυξιακό αποτύπωμα της οικονομίας.

Καθώς το διαφαινόμενο βατερλώ του τουρισμού επιταχύνει την ανάγκη επανασχεδιασμού των προτεραιοτήτων της ανάπτυξης των επόμενων ετών, το "δάσος" είναι οι μεγάλης κλίμακας πράσινες επενδύσεις. Εκείνες που με έξυπνες κινήσεις μπορούν να φέρουν στην χώρα funds με χαρτοφυλάκια δισεκατομμυρίων, προσφέροντας πλούτο και θέσεις εργασίας στην οικονομία. Κεντρίζοντας το ενδιαφέρον τέτοιου εκτοπίσματος επιχειρηματικών οντοτήτων υπάρχει ελπίδα να επιτευχθούν οι φιλόδοξοι στόχοι του 2030 και οι ΑΠΕ να αποτελέσουν μοχλό ανάπτυξης για την επόμενη ημέρα.

Στην παρούσα φάση η κυβέρνηση έχει ως γνώμονα, πέρα από την παρέμβαση στο πρώτο στάδιο της αδειοδότησης με το νομοσχέδιο που ψηφίσθηκε χθες, να απλοποιήσει τάχιστα και τα επόμενα στάδια.”Εχουμε ξεκινήσει και επεξεργαζόμαστε προτάσεις για την απλοποίηση των διαδικασιών για τα επόμενα στάδια έως την άδεια εγκατάστασης, προχωράμε και με άλλα θέματα για την επιτάχυνση της διείσδυσης των ΑΠΕ στο ενεργειακό μείγμα”, είχε αναφέρει χαρακτηριστικά την περασμένη εβδομάδα από τη Βουλή ο Γεράσιμος Θωμάς.

Το πρώτο από τα επόμενα βήματα θα είναι αυτό. Τα επόμενα όμως, εκείνα που μπορούν να «ξεκλειδώσουν» πραγματικά μεγάλες επενδύσεις είναι τα εξής :

  • Έκδοση της υπουργικής απόφασης καθορισμού κριτηρίων και λοιπών λεπτομερειών εφαρμογής της χορήγησης λειτουργικής ενίσχυσης σε έργα ΑΠΕ μεγάλης κλίμακας. Είναι τα projects ισχύος άνω των 250 ΜW, βάσει του σχήματος των μεμονωμένων κοινοποιήσεων. Η διάταξη του νόμου είχε ψηφιστεί τον Δεκέμβριο του 2019, αλλά έκτοτε αναμένεται ακόμη η έκδοση της σχετικής υπουργικής απόφασης. 
  • Εκκίνηση από το ΥΠΕΝ της διαδικασίας έγκρισης από τη Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού (DG Comp) για την παράταση κατά δύο έτη, δηλαδή ως και τα τέλη του 2022, του σχήματος των ανταγωνιστικών διαδικασιών. Επίσημη ενημέρωση για την πορεία της υπόθεσης δεν υπάρχει. Έχουν γίνει κάποιες έστω πρόδρομες ενέργειες (προ- κοινοποίηση), ωστόσο ο χρόνος μετρά αντίστροφα καθώς η διεξαγωγή ανταγωνιστικών διαδικασιών ολοκληρώνεται τον Δεκέμβριο του 2020. Στο μεταξύ ο χρονισμός λειτουργίας του νέου μοντέλου της αγοράς ολοένα και παρατείνεται, με συνέπεια ο προγραμματισμός για υλοποίηση επενδύσεων ΑΠΕ εκτός οποιουδήποτε πλαισίου οικονομικής στήριξης, παρά ως εμπορικές μονάδες που συμμετέχουν στην ημερήσια αγορά, να καθιστά την κατάσταση αβέβαιη. 
  • Διαμόρφωση ενός συνολικού πλαισίου αδειοδότησης θαλάσσιων αιολικών πάρκων (fixed bottom και floating). Ο νέος νόμος περί χορήγησης βεβαίωσης ειδικών έργων και οι ελλειπτικές και σκόρπιες αναφορές στο Ειδικό Χωροταξικό Πλαίσιο για τις ΑΠΕ του 2008 και στον Ν . 3468/2006, δεν επαρκούν. Χρειάζεται νέο ειδικό περιβαλλοντικό και χωροταξικό πλαίσιο, συμβατό και με τις διατάξεις του Ν. 4546/2018 για τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό, καθώς επίσης σχεδιασμός για τον τρόπο αδειοδότησης νέων επενδυτικών σχεδίων. Εδώ υπεισέρχεται και η συζήτηση κατά πόσο η ανάπτυξη θαλάσσιων πάρκων εξυπηρετεί τα εθνικά συμφέροντα, όπως επίσης το πρόγραμμα διασύνδεσης των νησιών του Αιγαίου από τον ΑΔΜΗΕ. 

Ζητούμενο η εξεύρεση γης για τα μεγάλα φωτοβολταϊκά

Στο μέτωπο των φωτοβολταϊκών μεγάλης κλίμακας ζητούμενο παραμένει πάντα η εξεύρεση κατάλληλων γηπέδων χωρίς νομικά ζητήματα. Σε μια χώρα χωρίς ολοκληρωμένο Κτηματολόγιο και με πάρα πολλές περιοχές να μην έχουν δασικούς χάρτες ο εντοπισμός τέτοιων εκτάσεων μοιάζει από δύσκολος έως αδύνατος.

Απόρροια των παραπάνω είναι τα διάφορα κατά καιρούς κωμικοτραγικά περιστατικά, όπως η έκδοση αδειών παραγωγής για φωτοβολταϊκά πάρκα, για τα οποία οι ιδιοκτήτες της γης είτε δεν είχαν ιδέα ως προς τις αιτήσεις που είχαν υποβληθεί στη ΡΑΕ από τρίτους, είτε τα είχαν εκμισθώσει σε άλλους. Επιπλέον, όπως και την περίοδο 2009-2013, έτσι και σήμερα, παρασιτικοί μεσάζοντες, δήθεν real estate brokers, όπως και technical advisors κάνουν ολοένα και πιο συχνά την εμφάνισή τους. 

Σε μια τέτοια συγκυρία ίσως χρειάζονται λύσεις "out of the box". Τον Οκτώβριο του 2011, ο τότε υπουργός Ενέργειας Γ. Μανιάτης, στα πλαίσια του περίφημου προγράμματος «Ήλιος», είχε ζητήσει από τους Δήμους μέσω της ΚΕΔΕ να του αποστείλουν στοιχεία να εκτάσεις άνω των 500 στρεμμάτων χαμηλής παραγωγικότητας, ικανές να φιλοξενήσουν φωτοβολταϊκά. Την εποχή εκείνη οι συνθήκες για να περπατήσει η ιδέα δεν ήταν ώριμες. Σήμερα αρκετοί υποστηρίζουν ότι η ιδέα θα μπορούσε να ξαναδοκιμασθεί, προκειμένου να εντοπισθούν «καθαρές και μη διεκδικήσιμες» δημοτικές εκτάσεις με τις ελάχιστες χωροταξικές προϋποθέσεις και οι οποίες θα διατεθούν προς μίσθωση σε υποψήφιους επενδυτές

 

 

 

6 Μαϊου 2020

energypress